Wiecie, dlaczego miał ksywkę "Słoń"? Bo bardzo często nosił krawaty w maleńkie słoniki (sic!).
Wiecie, gdzie mieszkał "Słoń"? - no... mieszkał. jak się zapewne domyślacie w czymś okazałym, na swoją miarę. Słusznie gdybacie. Zastępca Dyrektora Cieśli mieszkał w ratuszu wrocławskim!!!

Waldemar Mielczarek
1966 -1971

Przeciwieństwem włodarza szkoły był zastępca do spraw pedagogicznych Franciszek Wietchy alias rSłońr1;. Mężczyzna o ogromnej posturze, małych sprytnych, wesołych oczkach i dużych dłoniach. Potrafił nimi radykalnie utemperować, każdego nazbyt rozbrykanego ucznia. Słoń nie fatygował się osobiście do takiego delikwenta, lecz przywoływał go do siebie mówiąc:
- Kawalerze, podejdź proszę.
Nieszczęśnik podchodził, a wtedy Słoń przemawiając doń łagodnie, jak do psiaka, cedził prosty w swoim przekazie monolog:
- Kawalerze, tak nie wolno! - jednocześnie jego grube chwytliwe paluchy zaciskały się zmyślnie na lewym lub prawym baczku ucznia. Zauważyłem niejednokrotnie, że w zależności od nastroju i skali wybryku winowajcy - Słoń unosił swoją zaciśniętą grabę ku sufitowi dwa lub trzy razy. Ruchowi dłoni Słonia, towarzyszyło równoczesne unoszenie i opadanie ucznia na palcach, to w górę, to w dół.
Nigdy nie widziałem, aby Słoń traktował w przedstawiony sposób ucznia starszej klasy. Frycowe płacili wyłącznie uczniowie klas pierwszych, czasami drugich!
W tym dniu szliśmy całym plutonem do pracowni języka rosyjskiego, w której miała się odbyć, zwyczajowo lekcja wychowawcza z udziałem Bronki. Wszędobylski Jajnik, pokrzykując podczas przerwy i wykonując małpie ruchy, nie zauważył toczącego a właściwie ślizgającego się Słonia. Mogło dojść do tragedii, bo kto decyduje się na czołowe zderzenie z koniem, parowozem albo ze słoniem. Tylko samobójca! Zastępca dyrektora Cieśli miał zwyczaj, nagłego zawracania w miejscu, gdy przypomniał sobie coś nadzwyczajnego lub, gdy otworzyła mu się jakaś klapka w mózgu, kiedy sunął po wypastowanym szkolnym korytarzu. Nie mogąc, nagle wyhamować masy swojego ciała, usiłował zwykle w sposób zawsze widowiskowy, zatrzymać się, po uprzednim wykonaniu uwielbianego przez uczniów ślizgu. Otóż, w trakcie dokonywania takiej ewolucji przez Słonia - wpadł mu pod nogi Jajnik. Nie widziałem nigdy później w życiu, bardziej nieszczęśliwego człowieka od mojego kolegi. Kroczący korytarzem pluton, miał wówczas okazję usłyszeć, stereotypową prośbę Słonia - skierowaną do Jajnika:
- Kawalerze, podejdź proszę! - a następnie:
- Kawalerze, tak nie wolno!
Z wzrastającym zdumieniem patrzyliśmy, jak Jajnik dwukrotnie lewitował ku sufitowi. Słoń, w jego przypadku, zmodyfikował nieco uchwyt baczka. Mianowicie, najpierw go zakręcił o kąt dziewięćdziesięciu stopni, a dopiero potem jego dłoń uniosła się z owłosieniem głowy Jajnika do góry.
A później, Słoń nie patrząc nawet na biednego Jajnika znikł, gdzieś w tłumie uczniów. Nadeszła nasza wychowawczyni, weszliśmy do klasy, usiedliśmy w ławkach i tylko Jajnik nieborak - wyglądał tak, jakby się dopiero, co nażarł cebuli!

Waldemar Mielczarek
1966 - 1971